maandag 28 februari 2011

de Uitdaging, update #1

Vandaag is de eerste update van de Uitdaging met Marion en Judith!

Iedereen die mij kent weet dat ik een laatste moment-meisje ben, dus ik mocht gisteren (of vandaag) nog even wat werken aan de Uitdaging. En dat heb ik dan ook gedaan. (helaas niet eerder dan gisteren, maar gedaan is gedaan!).

Kijk maar hier:

Ik heb met het rode koord aangegeven wat ik erbij heb gequilt. Want het is zo erg moeilijk te zien. Ik had nog wel wat meer willen doen, maar, zoals jullie gisteren hebben gelezen, ben ik licht geblesseerd ;-). Ik wilde mijn hand/pink toch niet te veel overbelasten.

Hier zie je nog even zonder het afleidende koord mijn mooie nieuwe veren :-)

Ik heb, na het zien van deze foto, besloten dat ik nog een veertje in de 'open' lus ga zetten. En ik zal vanuit de open ruimte tussen 2 van de veren nieuwe takken laten lopen.

Anita A vroeg me gisteren wat therapeutisch quilten inhield. Nou: een goede smoes om te quilten, meer niet, LOL. (nu nog even iemand vinden die me zielig genoeg vind om de HH taken over te nemen, maar helaas :-) dat heb ik vanochtend maar gewoon zelf gedaan)
Niet lachen, maar ik heb meer last van spierpijn door de vreemde houding van mijn pink (door het dikke verband tussen mijn vingers staat de pink vreemd uit) dan van de wond zelf. De spierpijn zit dan ook langs de buitenzijkant van de pink. Vanmiddag heb ik de boel eraf gewikkeld. De zwaluwstaartjes (het ziet er niet uit als zwaluwstaartjes, maar zo noemde de arts ze) moeten in ieder geval 5 dagen blijven zitten.

Het enige nadeel was dat ik met dit verband mijn quilthandschoentjes niet aan kon:
Een mooie gelegenheid om mijn blokje 'lickity grip' weer eens tevoorschijn te halen. En ik moet zeggen, misschien gaan mijn handschoentjes nu wel wegkwijnen achterin de kast, want het werkt echt! En wat is het toch heerlijk als je handen niet steeds opgesloten zitten in die handschoentjes! Met die dingen aan krijg ik echt geen draad in de naald (of andere fijngevoelige klusjes) gedaan.

Lickity grip is een doosje met een gek spul erin (het lijkt een beetje op zeep). Je wrijft je vingers eroverheen en daardoor worden je vingers stroef. Je voelt het niet, ruikt het niet en ziet het niet. Het geeft geen vlekken en, zoals ik al zei, het werkt echt. Hierdoor geeft het je dus een heel vrij gevoel en kun je je vingers gewoon gebruiken, als je bijvoorbeeld de draadjes weg wilt steken, zonder steeds je handschoentjes uit en aan te moeten doen.


Roos nam natuurlijk weer meteen de gelegenheid waar om lekker in de quilt te kruipen toen ie op de bank lag voor de foto's. En ik moet zeggen toen ik mijn hoofd en schouders er ook even onder stak: ik snap het precies, zo lekker warm en zacht, ik kan niet wachten tot hij af is, net als Roos! Rain or shine, zodra deze quilt af is gaat ie op mijn bed!

En nu weer gauw door met de Dolly, dan kan ik van de week misschien nog eens iets verder gaan aan de lijst met leuke dingen die steeds maar blijft liggen... (ik klaag niet hoor, het is ook heel leuk om aan de dollies te werken en er daar zo'n leuke stapel affo's van te hebben:... )
(op de foto missen: de rood/witte driehoekjes en de schietschijf, die op het moment de winkel sieren en de Hawaiian, die nog under construction is, en natuurlijk het nieuwe onderhanden werkje :-) )

(Projecten die blijven liggen, zoals de duimpjes, de kitties, de 'If we were meant to....', de kleine Kaffe en nog veel meer! Ah, het verlangen naar een stapeltje affo's en/of voortgang in een paar werken).
Herinner me eraan dat ik ook weer eens een foto maak van de stapel two-sies van de Red Squares die ik ondertussen nog braaf als leader/ender project doe. Ik moet ze nodig weer eens strijken...

Groetjes,


Merel 

zondag 27 februari 2011

EHBOooooo

Vandaag ben ik begonnen in het volgende boek:

(ik heb in de tussentijd nog het boek: The undomestic Goddess van Sophie Kinsella gelezen. Leek me echt iets voor mij ;-) Het is een leuk boek en goed voor een workaholic om even te lezen, maar het is niet heel speciaal)
Anyway, ik ben dus vandaag begonnen in het boek A quilter's Holiday van Jennifer Chiaverini. En jullie mogen raden wáár...

Kan iemand me trouwens uitleggen waarom ik de beschermende wikkels van boeken er altijd afhaal als ik het boek lees. Ik vind het zonde als die beschadigt of vermolmt. Terwijl het toch juist bedoeld is om het boek te beschermen... Ben ik de enige met deze afwijking, of is het eigenlijk heel normaal?

Weten jullie al waar ik zat, toen ik het boek opendeed?

Oh, ik zal ook het andere boek op de foto even toelichten: Tijd maken, tijdsbeleving en hoe gaan we er mee om, van Steve Taylor. Dit keer lees ik de in het Nederlands vertaalde versie. Het is een leuk boek met allerlei stukken over waarom de tijd langzaam gaat als je je verveeld en snel gaat als je met iets leuks bezig bent. Ik hoop nog te lezen hoe we daar zelf invloed op kunnen hebben :-) Maar het is erg leuk om te lezen als je inzicht wilt krijgen in die gekke flexibel lijkende uren. Ik krijg een beetje het gevoel dat ik het hele 4e dimensie gebeuren begin te snappen (terwijl Steve het daar helemaal niet over heeft hoor... Hij heeft een veel minder moeilijk verhaal) Anyway, terug naar het eigenlijke onderwerp...

Het begon heel gemoedelijk toen ik de frituur aanzette voor een paar heerlijke garnalenkroketjes. Hmmm, ik heb van die kleine kroketjes zo groot als een duim (oh, waarom zeg ik nou duim....) in de vriezer. Een echte traktatie. Een stokbroodje lag in de oven warm te worden. So far so good....

Tot ik het brood ging snijden en daarmee.....

...een millimeter of 5 diep in mijn pink jaste! WAAH, frituur uit, broodje wegleggen en even de huisartsenpost online opzoeken. (jaha, geef maar toe jullie dachten dat het om de frituur ging hè?)

That brings back memories....
In het prebloggiaanse tijdperk (zo'n 4 jaar geleden op de kop af, 't was begin februari) heb ik met het rolmes een stukje van mijn rechterwijsvinger afgesneden. Ik was toen een paar uur in 2 delen (en niet erg gelijkmatig verdeeld, mag ik wel zeggen). Dat stukje hebben ze toen netjes terug aangenaaid, maar oef wat deed dat pijn, er zitten echt heel veel zenuwtjes in je vingertopjes!

Nu, ik kan je nu als ervaringsdeskundige zeggen: dit is minder pijnlijk! Sterker nog ik ben eigenlijk verbaasd dat zo'n diepe jaap zo weinig pijn doet (ik herinner me mijn vingertopje nog zéér goed). Maar ja, de snede bulkte open (vanwege wat vetweefsel dat je in je vingers hebt, vertelde de dienstdoende arts), dus ik zag het niet heel gauw vanzelf weer dichtgroeien.
(overigens mocht je mogen kiezen: kies dan toch maar voor helemaal niet in je lijf snijden, maar dit ongevalletje komt op een mooie 2e plek, LOL)

Toch maar even de huisartsenpost gebeld en ik mocht komen. Gauw een boek meegegrist, want ik kon me de volle wachtkamers nog wel herinneren, en afleiding is zeer wenselijk in dergelijke situaties (lees: Tijd maken, Steve heeft het er juist over dat de tijd die je wachtend op onprettige locaties, zoals wachtkamers van dokters/tandartsen enzo doorbrengt, veel langer voelt dan het duurt). Ik mag me gelukkig prijzen met een rustige avond, want ik was dit keer de enige in de wachtkamer en mocht vrij snel doorlopen. Nu zit ik netjes verpakt :-) En over een week mag de boel er weer af (alleen het verband, niet de pink).

Toch eens kijken of deze episode me weer een vriendje gaat opleveren.... (maar dat is een verhaaltje voor een volgende keer :-)  )

Ik ga me lekker bezig houden met therapeutisch quilten (bovendien moet ik nog even aan mijn Challenge werken en ook de Dolly mag nog wat aandacht)

Groetjes, 


Merel 

donderdag 24 februari 2011

Je ziet het niet....

 ...maar er is wel werk verzet hoor. Echter het zijn alleen wat quiltlijntjes en dan nog op 1/4 inch van de naadjes, dus er valt niet zoveel te laten zien. Kijk hij hangt klaar voor de volgende paar quiltlijntjes:
Ik heb soms 's ochtends 10 minuutjes over (ja, dan heb ik eigenlijk de pont gemist, die om het kwartier gaat, dus dan heb ik zo'n 10 minuutjes over). En als ik er 's avonds aan gedacht heb om alvast het juiste garen in te rijgen in de machine, dan kan ik net een paar stiksels doen. En zo komt ie dan toch een keer af. Nu nog niet hoor, ik ben op de helft van de helft. (de helft van de horizontale naden is gedaan, de verticale naden moeten nog) Dat wil zeggen: als ik er niet nog wat stiksels aan toe wil voegen, als dit eenmaal gedaan is :-)

Ondertussen heb ik een hart gemaakt voor de hartenruil van Katrien en ben ik druk in gevecht met de volgende Dollyquilt, LOL. Nee hoor, het was even zoeken, maar ik heb nu toch een trucje gevonden waardoor ik hem netjes in elkaar krijg :-)
Volgende week zaterdag is de bijeenkomst, dus daarna zal ik het quiltje laten zien, inclusief mijn oplossing voor de constructie. Wat het probleem was, en de oplossing blijft nog even geheim.

Ook quilt ik nog steeds wat aan het lapje met de Kaffe Fasset snippers, dus er gebeurd heus wel wat...

En om nog een plaatje in dit blogje te hebben:
Hebben jullie deze wel eens gezien?

Iron-on Love labels. Lieve labeltjes die je op je werkstuk (het hóeft natuurlijk geen quilt te zijn) vast kunt strijken (of met een paar steekjes vastzetten). Vul je naam in op de 'designed by....' of kies de juiste tekst voor baby of kind. E zitten vier labeltjes in een pakje.


Groetjes,


Merel

www.birdblocks.com

zondag 20 februari 2011

Hees en lees

Ik ben hees en ik lees. Zo zou je de afgelopen week kunnen beschrijven :-)

Dinsdag klonk ik zwoel, woensdag een beetje zielig en donderdag was ik ergens op de middag tot fluisterniveau gezakt. Vrijdag ook, al kwam er zo nu en dan toch weer een stukje geluid terug (als een soort verrassingsaanvallen), het duurde niet aldoor even lang, maar met rustig houden was ik zaterdag wel weer verstaanbaar (hoewel ik nog steeds een schurig gevoel heb, ach gaat ook wel weer over)

Ik heb weinig quilterigs gedaan, ondanks alle inspiratie die een tentoonstelling op mij heeft tot creëren (niet zo zeer iets willen maken wat je gezien hebt ofzo, maar dóen, dóen, dóen, maken, produceren, ermee bezig zijn). Wel heb ik nog wat steekjes gedaan aan aan het lapje met de Kaffe Fasset snippers, genaamd: Ik krijg Kaffe wel klein...


Dat komt mede door dit boek:

Ik houd niet van boeken (of films for that matter) over de oorlog (waarmee voor ons toch de WOII bedoeld, hoewel ik andere oorlogen ook niet in mijn boeken hoef). En toch pakte ik dit boek op in de winkel. En toch las ik het van kaft tot kaft toen ik eenmaal begonnen was. Het bekruipt je en vervolgens móet je het gewoon uitlezen. Ik las het in het Engels en dat voelde heel natuurlijk. Het is in een leuke format geschreven zonder dat het verhaal daardoor wordt benadeeld. Heerlijk, echt zo'n boek waarvan je wilt dat het nooit uit raakt, want dan is het 'op'.(terwijl het eindigt waar een heel nieuw hoofdstuk kan beginnen)

Gelukkig is het nu 'op' zodat ik me weer kan gaan bezig houden met aardse zaken, zoals HH en quilten (de katten vinden lezen niet erg: de schoot is daar, even een grapje dat niet van mijzelf is: want tsja, als je opstaat is de schoot er ineens niet meer... A lap is an illusion, kijk daarvoor maar eens alle afleveringen van the Gilmore Girls, als je daar eenmaal aan begint, wil je ook niet meer dat het 'op' is).

Zou lezen dan voor mij toch nog méér een verslaving zijn dan quilten?
Tsja, het kwam wel eerder, veel eerder dan quilten. Zodra ik had leren lezen, las ik voor het slapen gaan (overigens ook alle letters die ik zag, ik vond dat de trams maar snel reden, want ik kon niet álles bijhouden van o.a. de reclamebordteksten). Ik beweerde al op mijn 6e of 7e jaar dat ik niet kon slapen, als ik niet eerst gelezen had!


Groetjes, 



Merel 

dinsdag 15 februari 2011

BLOM deel 2

 
Tulp. Het wordt tijd dat de tulpjes weer boven de grond komen, vind je niet. kom laten we ze aansporen en een blokje met een tulp maken!
Hier kun je de mallen downloaden.

Je ziet dat je 6 blokjes op je printje hebt, zo kun je er direct 6 maken, als je het meteen op speciaal Paperpiecing-papier print. Dit is fijn dun papier, dat makkelijk achter je blokje wegscheurt, maar ook goed in de printer te voeren is.

Een mogelijke layout:

Naai 4 blokjes geschakeld in een blok en je ziet een heel ander blokje ontstaan. Ik heb hem hier met 6 geschakelde blokken getekend, maar maak hem zo groot als je wilt! De borders in dit plaatje zijn afgewerkt 2 cm, dus knip hiervoor 3,5 cm of liever iets meer. Na het quilten kan je ze dan op de juiste breedte snijden.

En dan kan je de blokjes ook leuk zo verwerken:

In dit quiltje blijven de blokjes wat verder uit elkaar met de sashing-stroken (tussenstroken), deze zijn 2 cm breed, dus knip hiervoor 3,5 breed. De stroken voor de buitenrand zijn dezelfde breedte. Doe de tussenstroken bijvoorbeeld in het groen.

Zelf ben ik er nog niet aan toegekomen. Ach dat doe ik nog wel even tussendoor, dacht ik. Maar ik vergeet dan altijd dat ik tijdens en na zo'n beurs als een lappenpop op de bank lig, na het eten :-). Op zaterdag waren we uit eten geweest, en was ik zelfs pas om 9 uur thuis.



Groetjes,

Merel


www.birdblocks.com

maandag 14 februari 2011

Love is....

...net zo lang mauwen en voor mijn voeten lopen tot ik rustig op de bank ga zitten, zodat je op schoot kan!

Van de week kocht ik dit hart voor mijn verzameling (daarover een volgende keer meer), en toen ik er een lint aan wilde maken kwam Roos even neuzen (ja letterlijk, zo werkt dat bij een kat) wat dat nu weer was. Dit was wat ik zag:

Ik probeerde het meteen ook met Thorgal, maar die was minder geïnteresseerd:
Verder vraag ik me in het kader van vandaag af:

LOL. In het boek wordt eerst geconstateerd dat er een vrouwenoverschot is in Londen. Vervolgens ontdekt de vrouwelijke hoofdpersoon per toeval, terwijl ze voor haar werk daarheen wordt uitgezonden, een plaats in Schotland waar een verhouding van 1(vrouw) op 16 (mannen) is. En dat levert natuurlijk allerlei hilarische toestanden op. Ik vod het leuk om te lezen! (NB. het boek op de foto is Engelstalig, misschien is de titel in het Nederlands niet te vinden of met een hele andere titel)

Ik vertel van de week nog wel even over mijn belevenissen in Vijfhuizen (niets speciaals hoor), maar ik ben nu nog een beetje aan het bijkomen en kruip zo weer met boek en kat op de bank. Zelf moet ik nog een beetje bijkomen en de katten hebben me dit weekend zo weinig gezien, die hebben het ook wel verdiend!


Groetjes,


Merel

 www.birdblocks.com

vrijdag 11 februari 2011

Zo veel te vertellen

Bijna een week is er alweer voorbij. Het is ook zo druk :-) Voorbereiden en vandaag al staan op de beurs in Vijfhuizen. En intussen ook even een creatieve uitspatting gehad, en tsja, de naaimachine is nog steeds niet rechtstreeks verbonden met het blog, dus jullie moesten even wachten op verslag :-)


Eerst heb ik de vierkantjes die ik vorige keer liet zien verwerkt tot een quiltje, hier hangt ie klaar om gequilt te worden (dat is nog niet gebeurd, maar voorkant genaaid achterkant genaaid en gesandwicht, dus het is heus opgeschoten). Ik laat hem nog even niet in z'n geheel zien, flauw hè. Hij hangt nu even mooi te wezen in de stand in Vijfhuizen, kom hem daar maar bekijken! Het is het waard om te komen! (Echt niet alleen maar vanwege dit quiltje) Het is een mooie nieuwe ruime hal met veel daglicht. Het lijkt wel een gigantische kas, maar geen broeikas de temperatuur is goed gereguleerd. De tentoonstelling en de winkelstands zijn zeer ruim opgezet en er is heel veel te zien! Ik heb helemaal geen klagen, want ik heb vanuit mijn stand uitzicht op de quilts van Supergoof, dus ik geniet!

Dan had ik gisteravond, de avond voor de eerste dag van de beurs (een avond die ik graag in alle rust doorbreng) een onstopbare behoefte om hiermee aan de gang te gaan:

Het idee zat al een tijd lang in mijn hoofd en was langzaam aan het gaar stoven en nu kwam het er ineens uit. (>> fast forward, ik kan je alvast vertellen dat het topje  dezelfde avond nog tot sandwich werd geregen!)

Ik naaide eerst een handje van die snippers op zo'n strook. Dit is het mooie grove katoen, het lijkt wel linnen maar het is 100% katoen, dat Country Cotton (CC) heet. 


Openstrijken (misschien is het achteraf gezien beter om de naadjes achter de strook te persen):


Los snijden, dit deed ik in de richting van/evenwijdig aan het gekleurde snippertje:


Deze stukjes weer op een strook naaien:

En de blokjes 'log cabin-style' naaien (dus steeds een kwartslag draaien en aan die zijde een strook toevoegen) tot aan alle kanten een strook is toegevoegd. (dit hóeft natuurlijk niet, maar zo deed ik het)

Toen heb ik op een flanellen lap een indeling gemaakt:


Ja, maar die gaten dan? Tsja, jee, dat kan ik niet zo goed uitleggen, maar door de blokjes zo hier en daar bij te snijden en er zo nu en dan een strookje CC tussen te voegen, ging het geheel in elkaar. Soms met een Y naad, of een haakse hoek, en op één puntje zelfs wat steekjes met de hand om de boel bij elkaar te houden.

Hier zit de L-vorm rechtsonder al helemaal aan elkaar, het midden werd een moeilijk hoekje, maar door wat hoekjes af te snijden een strookje tussen te voegen (en een beetje prutsen), kwam het toch helemaal in elkaar:


Kijk, en hij is al gesandwicht ook. Ik weet het nog niet zeker, maar ik denk dat ik hem niet vierkant of rechthoekig snijd. Ik denk dat ik de vorm gewoon laat zoals hij nu is. Dat wordt nog spannend met het biesje straks, maar ook daar kom ik wel uit :-)

Ook dit lapje heb ik natuurlijk mee naar Vijfhuizen, en ik zet er zo stilletjes aan al wat quiltsteekjes in (met perlégaren natuurlijk!)

Is het niet een schatje?
(niet verder vertellen hoor, maar het is mijn eerste Fasset-quiltje :-) Ik vond het nou eens leuk om die overwegend grote prints in ministukjes te verwerken)

Zie ik jullie morgen of overmorgen nog in Vijfhuizen?

Groetjes,


Merel

maandag 7 februari 2011

De Zee

Gisteren ben ik naar zee geweest met mijn ouders. Even heerlijk uitwaaien met stormachtig weer! 


Haren wapperen voor de lens :-)

Wie weet waar we waren?

En we waren de enigen niet, het leek de kalverstraat wel, zwart van de mensen!


Ik had thuis bedacht dat ik wel even met mijn blote voeten door het water wilde waden. Maar dat heb ik toch maar niet gedaan, je ziet, ik heb zelfs mijn handschoenen aan! Brrr, het was veel kouder dan we hadden verwacht, maar wel even lekker. Daarna in het dorp nog lekker een mosterdsoepje gegeten, mmm!

Vandaag allerlei dingetjes gedaan die nou eenmaal moeten, om van het HH maar te zwijgen en straks mag ik hier mee gaan spelen:
Een combinatie van 7 stoffen die ik speciaal heb laten importeren, dus exclusieve stofjes :-) Ze staan al klaar om mee te nemen naar Vijfhuizen!

Groetjes, 


Merel  

zondag 6 februari 2011

Knippen

Er was eens een klein meisje (ze was 10 jaar) die elke vakantie bij haar Opa en Oma in hun vakantiehuisje mocht logeren. Met Opa ging ze altijd fietsen in de duinen (daar was dat popperige houten vakantiehuisje dichtbij) en met Oma deed ze dan spelletjes, zoals yahtzee, rummicub en Amerikaans jokeren. Heel gezellig was dat. Maar er waren natuurlijk ook momentjes dat het meisje zichzelf even bezig moest houden. Geen probleem, want ze was altijd wel bezig met knutselen. Dit keer pakte ze de schaar uit de keuken en een gekleurd vouwblaadje. 

Ze had bij haar vriendinnetje wel eens zitten kijken naar een geboortetegel dat van knipwerk was gemaakt. Hm, dat kan ik ook wel, dacht het meisje en ze ging aan het werk. Opa en Oma zaten lekker naar hun favoriete tv-programma te kijken en het meisje knipte er lustig oplos. Die geboortetegel was een tafereeltje en erin was ook de naam van het vriendinnetje opgenomen.
Dat stukje maakte het meisje na, met haar eigen naam natuurlijk! En toen nog één met Oma, en één met Opa en toen nog één met Willy, want zo heette de Oma en Herman, voor haar Opa. Toen het tv-programma af was en Opa en Oma eens kwamen kijken wat het meisje zo stilletjes aan het doen was, waren ze wel een beetje verbaast, heb jij dat gemaakt? Jahoor, kijk maar en ze maakte er nog een.


De volgende dag moesten ze naar een verjaardag waar helemaal geen andere kinderen waren, maar dat gaf niet want het meisje had een tasje mee met vouwblaadjes en de schaar uit de keuken. En toen het meisje na een paar dagen naar huis ging keken ook haar papa en mama hun ogen uit, er werd meteen een boekje gemaakt waar ze haar knipseltjes in zou plakken.

En zo lieve mensen is het allemaal begonnen, en door het boekje weet ik nu weer dat ik toen 10 jaar was, want er staat een jaartal bij:-) . Ineens was het geen knutselen meer, maar een hobby, iets verfijnds. Knippen doe ik eigenlijk helemaal niet meer, het is een aanslag op mijn duimspieren. Maar afgelopen december kreeg ik een prachtige handgemaakte kerstkaart en toen begon het toch weer te kriebelen, dus dit stuurde ik aan Linda terug:



Ik was helaas meteen weer genezen, want ik had te dik papier gebruikt en meteen weer last van mijn duim :-( Helaas, want het is natuurlijk best leuk om te doen, en speciaal dat ik 'het in de vingers heb'.

Gelukkig kan ik me in mijn nieuwe passie uiten. En soms komen ze samen! Zoals deze maand met de dolly quilt :-) Deze maand laat Sarah ons werken in de techniek van de Hawaiian applique. Dat is simpel gezegd matjes knippen voor gevorderden en die dan in stof uitwerken en appliceren.De techniek van het 'matjes knippen' van papier is in Hawaï gebracht door zendelingen. De Hawaiianen hebben het zelf omgezet in een techniek met stof en applicatie.

Helaas had ik deze maand niet zo heel veel tijd om rustig op de bank te zitten met een handwerkje, maar ik heb wel een stukje gedaan. En steeds weer ontdek ik dat ik erg rustig word van appliceren, het lijkt wel een soort Zen, ik kom echt in mijn hoofd in een 'rust'zone, heerlijk. Waarom doe ik het dan niet vaker? Tsja, ik vind eigenlijk het niet beeldende, of abstractere werk van piecing mooier. Misschien moet ik eens iets abstracts gaan ontwerpen in applicatietechniek. Nou ja dit is eigenlijk ook heel abstract:

Op de achterkant kan je netjes de steekjes zien die langs de buitenrand van de applicatie lopen.

De voorkant. Je ziet dat ik rechtsonderin begonnen was en er toen achter kwam dat ik blijkbaar met de klok mee werk, tsja, toen was ik vrij snel aan het eind van mijn getekende patroon, dus vervolgens middenboven opnieuw begonnen, er moet nog een klein stukje dan sluit het aan. (Appliceren linkshandige mensen met de klok mee en rechtshandigen tegen de klok in? Ik ben eigenlijk wel benieuwd)


Ik had de helft van het patroon uit freezerpaper geknipt (niet dubbel, want het schuift toch altijd een ietsje). Als je dat papier er dan zo op legt zie je al een beetje het effect. Er komen ook nog wat opengewerkte stukjes in het midden, maar de aftekenlijntjes zijn op de foto niet terug te vinden.

Maar ik ben natuurlijk weer iets anders van plan. Want waarom ging ik niet gewoon rechts onderin door?
Nou kijk maar, ik vind het eigenlijk leuker om de ene helft zo te doen en de andere helft in het 'negatief'. Dus daar knip ik juist het donkere stofje open, zodat het lichte stofje het krullerige patroon vormt. (en dat had ik nog niet voorbereid). Daarom heb ik mijn freezerpaper patroon zo heel precies uitgeknipt en de 'buitenrand' ook heel gelaten!

Hij blijft nu even een tijdje netjes in de kast liggen, want er zijn andere werkjes met hogere prioriteit, nu de bijeenkomst voorbij is. Maar ik ga hem zeker afmaken, deze zal uiteindelijk ook op mijn Dollyquiltjesmuur komen, oh jeah!

Groetjes, 


Merel

zaterdag 5 februari 2011

Cadeautje en Challenge

Geheel onverwacht kwam er van de week een zachte envelop binnen wandelen (de postbode komt altijd gezellig even binnen om de post af te geven!). Wil je weten wat erin zat?

Een scissors-fob....

een wát?

... een scissors-fob. Daar is niet echt een goed Nederlands woord voor, maar je hangt het aan je schaartje, zodat je hem altijd kan herkennen, en gemakkelijker terugvinden enzo ;-)

Kijk maar eens goed:


 Een heel lief klein geborduurd kussentje, en met dat koordje maak je hem aan je schaartje vast! Ik kreeg het zomaar van Judith, lief hè!

Dank je wel Judith, ik ben er erg blij mee!

Het toeval wil (of niet natuurlijk) dat Judith vandaag ook op de Bee was. Ze bleef nog even hangen en in een gesprekje met Marion erbij, kwam mijn Log Cabin ter sprake, en dat ik daar zo slecht mee verder ging, terwijl ik het toch een leuk ding vind worden. En toen bedacht ze (Judith): de uitdaging! We kiezen alle drie een project en beloven elkaar plechtig om er iedere maand in ieder geval íets aan te doen. Op de laatste dag van de maand laten we de vorderingen aan elkaar zien. Dat leek me wel wat, want zo heb je toch een beetje een stok achter de deur! Dus.... ik zal voor het eind van de maand aan mijn LC gewerkt hebben (en elke maand tot dat hij af is)! Ik zal het hier op het blog laten zien. Judith gaat aan haar SBS werken en Marion denkt er nog even over na welke van haar projecten ze onderhanden zal nemen. 

Ik beloof hierbij plechtig dat ik elke maand aan mijn challenge zal werken, en als ik 2 maanden achterelkaar faal dan stuur ik de beide dames een charmpack! Oef, nu moet ik wel hè! Mij benieuwen of de anderen er ook nog een tegenprestatie tegenaan gooien :-)

Hier nog even een plaatje van de huidige stand. Op de achterkant kan je nu eenmaal beter zien waar ik ben gebleven! Wil je de voorkant ook nog even zien, blader dan de berichtjes terug, of kijk in de rechterzijbalk onder labels, kies Work in progress. Ook hierin zul je een stukje terug moeten bladeren :-) (december 2010 of begin januari, denk ik)

Morgen vertel ik over de Dollyquilt van deze maand... uhm, ik heb hem niet afgekregen, bij lange na niet... Sorry het is gewoon een erg drukke maand met alle voorbereidingen voor de Patchwork en Quiltdagen in Vijfhuizen volgende week, ik ben er in ieder geval, kom je ook?

Groetjes, 


Merel