de Uitdaging, update #1

Vandaag is de eerste update van de Uitdaging met Marion en Judith!

Iedereen die mij kent weet dat ik een laatste moment-meisje ben, dus ik mocht gisteren (of vandaag) nog even wat werken aan de Uitdaging. En dat heb ik dan ook gedaan. (helaas niet eerder dan gisteren, maar gedaan is gedaan!).

Kijk maar hier:

Ik heb met het rode koord aangegeven wat ik erbij heb gequilt. Want het is zo erg moeilijk te zien. Ik had nog wel wat meer willen doen, maar, zoals jullie gisteren hebben gelezen, ben ik licht geblesseerd ;-). Ik wilde mijn hand/pink toch niet te veel overbelasten.

Hier zie je nog even zonder het afleidende koord mijn mooie nieuwe veren :-)

Ik heb, na het zien van deze foto, besloten dat ik nog een veertje in de 'open' lus ga zetten. En ik zal vanuit de open ruimte tussen 2 van de veren nieuwe takken laten lopen.

Anita A vroeg me gisteren wat therapeutisch quilten inhield. Nou: een goede smoes om te quilten, meer niet, LOL. (nu nog even iemand vinden die me zielig genoeg vind om de HH taken over te nemen, maar helaas :-) dat heb ik vanochtend maar gewoon zelf gedaan)

Niet lachen, maar ik heb meer last van spierpijn door de vreemde houding van mijn pink (door het dikke verband tussen mijn vingers staat de pink vreemd uit) dan van de wond zelf. De spierpijn zit dan ook langs de buitenzijkant van de pink. Vanmiddag heb ik de boel eraf gewikkeld. De zwaluwstaartjes (het ziet er niet uit als zwaluwstaartjes, maar zo noemde de arts ze) moeten in ieder geval 5 dagen blijven zitten.

Het enige nadeel was dat ik met dit verband mijn quilthandschoentjes niet aan kon:

Een mooie gelegenheid om mijn blokje 'lickity grip' weer eens tevoorschijn te halen. En ik moet zeggen, misschien gaan mijn handschoentjes nu wel wegkwijnen achterin de kast, want het werkt echt! En wat is het toch heerlijk als je handen niet steeds opgesloten zitten in die handschoentjes! Met die dingen aan krijg ik echt geen draad in de naald (of andere fijngevoelige klusjes) gedaan.

Lickity grip is een doosje met een gek spul erin (het lijkt een beetje op zeep). Je wrijft je vingers eroverheen en daardoor worden je vingers stroef. Je voelt het niet, ruikt het niet en ziet het niet. Het geeft geen vlekken en, zoals ik al zei, het werkt echt. Hierdoor geeft het je dus een heel vrij gevoel en kun je je vingers gewoon gebruiken, als je bijvoorbeeld de draadjes weg wilt steken, zonder steeds je handschoentjes uit en aan te moeten doen.

Roos nam natuurlijk weer meteen de gelegenheid waar om lekker in de quilt te kruipen toen ie op de bank lag voor de foto's. En ik moet zeggen toen ik mijn hoofd en schouders er ook even onder stak: ik snap het precies, zo lekker warm en zacht, ik kan niet wachten tot hij af is, net als Roos! Rain or shine, zodra deze quilt af is gaat ie op mijn bed!

En nu weer gauw door met de Dolly, dan kan ik van de week misschien nog eens iets verder gaan aan de lijst met leuke dingen die steeds maar blijft liggen... (ik klaag niet hoor, het is ook heel leuk om aan de dollies te werken en er daar zo'n leuke stapel affo's van te hebben:... )

(op de foto missen: de rood/witte driehoekjes en de schietschijf, die op het moment de winkel sieren en de Hawaiian, die nog under construction is, en natuurlijk het nieuwe onderhanden werkje :-) )

(Projecten die blijven liggen, zoals de duimpjes, de kitties, de 'If we were meant to....', de kleine Kaffe en nog veel meer! Ah, het verlangen naar een stapeltje affo's en/of voortgang in een paar werken).
Herinner me eraan dat ik ook weer eens een foto maak van de stapel two-sies van de Red Squares die ik ondertussen nog braaf als leader/ender project doe. Ik moet ze nodig weer eens strijken...

Groetjes,

Merel 

www.birdblocks.com