Knippen

Er was eens een klein meisje (ze was 10 jaar) die elke vakantie bij haar Opa en Oma in hun vakantiehuisje mocht logeren. Met Opa ging ze altijd fietsen in de duinen (daar was dat popperige houten vakantiehuisje dichtbij) en met Oma deed ze dan spelletjes, zoals yahtzee, rummicub en Amerikaans jokeren. Heel gezellig was dat. Maar er waren natuurlijk ook momentjes dat het meisje zichzelf even bezig moest houden. Geen probleem, want ze was altijd wel bezig met knutselen. Dit keer pakte ze de schaar uit de keuken en een gekleurd vouwblaadje. 

Ze had bij haar vriendinnetje wel eens zitten kijken naar een geboortetegel dat van knipwerk was gemaakt. Hm, dat kan ik ook wel, dacht het meisje en ze ging aan het werk. Opa en Oma zaten lekker naar hun favoriete tv-programma te kijken en het meisje knipte er lustig oplos. Die geboortetegel was een tafereeltje en erin was ook de naam van het vriendinnetje opgenomen.

Dat stukje maakte het meisje na, met haar eigen naam natuurlijk! En toen nog één met Oma, en één met Opa en toen nog één met Willy, want zo heette de Oma en Herman, voor haar Opa. Toen het tv-programma af was en Opa en Oma eens kwamen kijken wat het meisje zo stilletjes aan het doen was, waren ze wel een beetje verbaast, heb jij dat gemaakt? Jahoor, kijk maar en ze maakte er nog een.

De volgende dag moesten ze naar een verjaardag waar helemaal geen andere kinderen waren, maar dat gaf niet want het meisje had een tasje mee met vouwblaadjes en de schaar uit de keuken. En toen het meisje na een paar dagen naar huis ging keken ook haar papa en mama hun ogen uit, er werd meteen een boekje gemaakt waar ze haar knipseltjes in zou plakken.

En zo lieve mensen is het allemaal begonnen, en door het boekje weet ik nu weer dat ik toen 10 jaar was, want er staat een jaartal bij:-) . Ineens was het geen knutselen meer, maar een hobby, iets verfijnds. Knippen doe ik eigenlijk helemaal niet meer, het is een aanslag op mijn duimspieren. Maar afgelopen december kreeg ik een prachtige handgemaakte kerstkaart en toen begon het toch weer te kriebelen, dus dit stuurde ik aan Linda terug:

Ik was helaas meteen weer genezen, want ik had te dik papier gebruikt en meteen weer last van mijn duim :-( Helaas, want het is natuurlijk best leuk om te doen, en speciaal dat ik 'het in de vingers heb'.

Gelukkig kan ik me in mijn nieuwe passie uiten. En soms komen ze samen! Zoals deze maand met de dolly quilt :-) Deze maand laat Sarah ons werken in de techniek van de Hawaiian applique. Dat is simpel gezegd matjes knippen voor gevorderden en die dan in stof uitwerken en appliceren.De techniek van het 'matjes knippen' van papier is in Hawaï gebracht door zendelingen. De Hawaiianen hebben het zelf omgezet in een techniek met stof en applicatie.

Helaas had ik deze maand niet zo heel veel tijd om rustig op de bank te zitten met een handwerkje, maar ik heb wel een stukje gedaan. En steeds weer ontdek ik dat ik erg rustig word van appliceren, het lijkt wel een soort Zen, ik kom echt in mijn hoofd in een 'rust'zone, heerlijk. Waarom doe ik het dan niet vaker? Tsja, ik vind eigenlijk het niet beeldende, of abstractere werk van piecing mooier. Misschien moet ik eens iets abstracts gaan ontwerpen in applicatietechniek. Nou ja dit is eigenlijk ook heel abstract:

Op de achterkant kan je netjes de steekjes zien die langs de buitenrand van de applicatie lopen.

De voorkant. Je ziet dat ik rechtsonderin begonnen was en er toen achter kwam dat ik blijkbaar met de klok mee werk, tsja, toen was ik vrij snel aan het eind van mijn getekende patroon, dus vervolgens middenboven opnieuw begonnen, er moet nog een klein stukje dan sluit het aan. (Appliceren linkshandige mensen met de klok mee en rechtshandigen tegen de klok in? Ik ben eigenlijk wel benieuwd)

Ik had de helft van het patroon uit freezerpaper geknipt (niet dubbel, want het schuift toch altijd een ietsje). Als je dat papier er dan zo op legt zie je al een beetje het effect. Er komen ook nog wat opengewerkte stukjes in het midden, maar de aftekenlijntjes zijn op de foto niet terug te vinden.

Maar ik ben natuurlijk weer iets anders van plan. Want waarom ging ik niet gewoon rechts onderin door?

Nou kijk maar, ik vind het eigenlijk leuker om de ene helft zo te doen en de andere helft in het 'negatief'. Dus daar knip ik juist het donkere stofje open, zodat het lichte stofje het krullerige patroon vormt. (en dat had ik nog niet voorbereid). Daarom heb ik mijn freezerpaper patroon zo heel precies uitgeknipt en de 'buitenrand' ook heel gelaten!

Hij blijft nu even een tijdje netjes in de kast liggen, want er zijn andere werkjes met hogere prioriteit, nu de bijeenkomst voorbij is. Maar ik ga hem zeker afmaken, deze zal uiteindelijk ook op mijn Dollyquiltjesmuur komen, oh jeah!

Groetjes, 

Merel

www.birdblocks.com