Over Bali, deel 3

Laatste berichtje over Bali hoor! rustig maar. Binnenkort kom ik weer met mijn voetjes op de grond en zal ik weer 'gewone' blogjes schrijven :-)

Ook dit berichtje begin ik met een foto van mijn lief:

Wederom onherkenbaar :-)
(ik mag alleen onherkenbare foto's van hem plaatsen, flauw hè! terwijl het zo'n stuk is, maar ja hij gelooft me niet als ik dat zeg....)
Dit keer waren we in een vlindertuin. Ik heb zo'n 6 miljoen foto's gemaakt in de hoop dat er een paar met herkenbare vlinders bij zouden zitten... nou vergeet het maar, LOL.

Ze hadden ook andere 6-potigen, en nee, ik dreig niet om hem op te eten. Sterker nog, nu ik die foto zie denk ik JEK wat zit ie dichtbij mijn gezicht :-)
Het is zo'n enorm grote tor, die helemaal in pantser zit, het lijkt wel een ork, zo vol schilden en oorlogstuig.


Wandelende tak noemden ze dit, nou ik vind het al bijna een wandelende stronk :-) Let ook even op het wandelende blad op mijn schouder, inclusief bruine randjes om het maar echter te laten lijken!

Na het vlinderpark, waarin ook nog een kamer was met griezels (spinnen en schorpioenen enzo, oh wat was ik blij dat lief daar al doorheen was toen ik erin ging, geen kriebelvingers in mijn nek in het donker....Verder is ie best lief hoor, mijn lief). Na het vlinderpark dus, gingen we door een keramiekdorpje. Dat bleek een dakpannen dorpje te zijn, wat ik erg leuk vond om te zien (mijn oude vak kwam weer even om de hoek kijken, ik ben immers bouwkundig ingenieur van huis uit)


De hoekornamenten worden met de hand opgebouwd!


Maar ook de 'gewone' dakpannen worden stuk voor stuk met de hand geperst. Klont klei in de handpers, met de hand de pers dicht draaien, openen, vorm eruit nemen, alle uitstekende randjes eraf snijden, en gladmaken met een vochtige lap. En dan te drogen leggen. En dat voor elke dakpan opnieuw!

Daarna zijn we nog bij de Tanah Lot gaan kijken...

...dit is een tempel die op een rots in zee is gebouwd met een mooi verhaal erbij (zoek dat maar op). Het is een prachtig gezicht, maar wel heel erg toeristisch. Je moet door een dorpje vol toeristenwinkeltjes, dat is wel jammer, maar het is toch een heel mooi plekje.

in de (toeristische) winkel/warenhuis Mata Hari (dat volgens onze driver Zon betekent) maken ze elke dag deze schaal op met andere bloemen:

ik weet niet meer welke dag we er ook alweer waren ;-)

Oh, als ik dit zie krijg ik ook meteen zin in mozaïeken:

Dit waren 'gewoon' de tegels op het pad naar de voordeur van de hotelkamers...


Bewijs dat ik er echt was, in het zwembad van ons hotel, oh heerlijk, letterlijk voor de deur het zwembad instappen.... om af te koelen! Het water was op het heetst van de dag aangenamer dan de buitenlucht :-)

En, ohja, ik zou jullie de buit nog laten zien:

Een aantal sarongs, die ik altijd al veel gebruik, nu in de winter als sjaals (ik draag er op het moment twee, ik ben lekker dik ingepakt), 4 fishermanspants, een grappig modelloos ding, waar je met z'n tweeën in past (nee, dat heb ik niet geprobeerd), die je voorop dubbel vouwt en dicht bindt met een lintje dat achterop vast zit, wat dan verrassend goed blijkt te zitten, en lekker ook. Dus nadat ik er eerst één kocht en die een paar dagen uitprobeerde, ging ik op de laatste shop-dag nog gauw een paar erbij halen!
van die schuifjes om de sarong bij elkaar te houden (ik moet nog even uitvogelen hoe die precies werken), een houtsnijdwerk (door mijn lief openhaardhout genoemd!) en nog wat kleine souvenirs....

Deze foto kan ik je ook niet onthouden hoor....
 
Hoe bedoel je inbouwwastafel? Hij is toch ingebouwd, of niet dan? Geweldig hè, zo'n hotelletje...

 7 minuten nadat de zon onderging maakte ik deze foto...
 
... immers, het licht van de zon doet er 8 minuten over om de aarde te bereiken :-)
Het was nog rennen om de zonsondergang te halen, we waren bijna te laat, maar toch nog even romantisch hand in hand op het strand gezeten om hiernaar te kijken.... Met het droge commentaar van mijn lief (mr. Romance himself): hmmm, dat kan in Nederland ook hoor, ziet er hetzelfde uit... (nou ja, bijna dan)

Dat leek me wel een mooie foto om dit reisverslag mee te eindigen. Het is op, het bruin vervaagt, het lijf is ondertussen alweer aan de kou gewend (helaas nog niet helemaal aan de tijd), maar in mijn hoofd zit nog steeds de zon, oh Girlz, wat was het heerlijk!

Groetjes,


 Merel

  www.birdblocks.com