Om de terugreis per vliegtuig te aanvaarden moet je eerst zien terug te geraken op het vliegveld (en let wel op dat je het juiste vliegveld kiest, hi hi)
Wij namen, net als op de heenreis trouwens, een busdienst genaamd Airporter (als ik het goed heb), maar er is ook nog een andere aanbieder. Dat is ongeveer 1/3 van de prijs van een taxi, dus dat vonden wij wel een strak plan.
Nu is het wel zo dat er niet echt duidelijke bushaltes ofzo zijn in NYC. Als je heel goed oplet dan vind je een klein (zeg 15x20cm) bordje op een lantarenpaal (sorry geen foto) (ik zag het bordje pas toen we de dame die de kaartjes verkocht al hadden gespot. Die lopen, als je mazzel hebt met een petje of jasje, een beetje rond op de opstappunten om hun klanten te vinden). Eerst zal je met een minibusje opgepikt worden op een van hun oppikplaatsen in de stad, waarna er bij Grand Central Station wordt overgestapt in een grote bus.
(Grand Central Station met het PanAm (voorheen PanAm, nu blijkbaar MetLife) gebouw daarop)
Dat betekent zo rond 5uur 's middags in de spits: Wachten wachten wachten. Maar goed, dan heb je ook wat. Dat wat, dat blijkt een rammelbakkerige bus met iets wat ooit vering is geweest, die je binnen no time door een tunnel richting Brooklyn sjeest, en dan nog een ritje van een half uur ofzo naar (voor ons) JFK. De oefs en zuchten gaan in koor door de bus als we weer eens een heftige drempel met maximum gas om onze oren kregen, maar dat voegt toe aan de saamhorigheid :-) Alle rugwervels vallen vanzelf weer op volgorde op hun plek.
Gelukkig komt op deze enerverende reis (die overigens door een begraafplaats gaat met een afmeting waarvan je denkt: houd het nooit op? Snelweg dwars over een begraafplaats inderdaad) het vliegveld toch een keer in zicht. De bus gaat dan de verschillende terminals langs, maar de chauffeur vraagt wel welke terminals er nodig zijn, dus hij sloeg er bij ons een over, dat scheelt weer!
Als je dan naar buiten kijkt zie je dit kekke treintje ook tussen de terminals gaan. Ik vond het logo van deze 'skytrain' (een setje rails met aan beide uiteinden een vliegtuig) erg leuk bedacht.
In de hal de incheckbalie gevonden, ingecheckt (waarvoor we niet echt in de rij hoefden!, gelukkig kan je tegenwoordig heel vaak online inchecken, alleen met ons speciale ticket (zie een vorig blogje) lukt dat niet altijd), en toen konden we door naar de douane. (schreef zij vrolijk).
Dát was nog wel even wat zeg... Wat een rij! Het gedeelte zonder hekjes en paaltjesgeleiding was bijna langer dan het gedeelte mét de hekjes. En als je daar dan doorwas dan stond daar een dame die je verwees naar welke ..... RIJ (ja lach maar!) je mocht gaan om daadwerkelijk de douanebeambte in de ogen te kijken. En ik kreeg niet eens een stempel! (in Dubai krijg je bij binnenkomst en bij verlaten een stempel)
Dan nog door de scanner enzo en dan eindelijk ben je vrij om bij de gate te gaan.... wachten! Ha ha.
Nou dit wachten was wel ingecalculeerd, we wilden natuurlijk wel goed op tijd zijn, we zouden daar wel wat eten. Maar met al dat gedoe onderweg hebben we hier niet eens zo heel lang hoeven zitten. Ik haalde nog even wat snacks (ik kon niet zo veel vinden dus we deden het met een bagel met gebakken ei, lekker hoor!)
Dan begint het, een voor ons onverwachte langdurige procedure waarin iedere reguliere passagier bij de balie een stoel aangewezen kreeg, dat is voor ons dus wachten en wachten, wij zijn sowieso als laatsten aan de beurt. En het is natuurlijk nooit zeker of er een plaatsje voor ons over is. De laatste passagiers werden omgeroepen, de laatste laatkomers door de grote hal gegalmd. En het duurde en het duurde.
Op een gegeven moment (wij wisten nog steeds niets) was het een kwartier voor vertrek! De baliemederwerkers hadden ons toch wel gezien? Jahoor er was oogcontact. Heel wat gebel. Oh, wat er toch allemaal geregeld moet worden op het laatste moment. We hoorden zo nu en dan het woord jumpseat vallen. Oh, dat zou wat zijn, 7 uur vliegen op een jumpseat.
(Een jumpseat is een soort klapstoel, waar ook de stewardessen op zitten bij start en landing,die ook wel eens worden ingezet voor IPB-ers. Er zijn er meer aanwezig dan nodig voor de stewardessen. Het is natuurlijk top als je mee kan, zelfs al is het maar op jumpseat, maar je zit dan wel een beetje ongelukkig, soms moet je een paar keer verplaatsen, omdat dat dan net even handiger is, en je hebt natuurlijk geen onboard-entertainment, of ligstand :-) Let op we vertrokken locale tijd 23.00u dus een klein tukje was wel wenselijk)
En toen werden wij bij de balie geroepen. De papieren erbij, ook onze paspoorten, weer wat heen en weer gebel.....
En toen het verlossende woord! We konden mee!
Bijna vergaten ze nog onze paspoorten terug te geven, maar 10 minuten voor vertrek renden wij als laatsten heel blij door de slurf naar het vliegtuig!
Een blik op onze boardingpass bracht een bigsmile op mijn Lief zijn gezicht, want wat bleek....
80K, en naast elkaar. Dit is in het vliegtuig (Boeing 747) een trappetje omhoog! (voel je m al?)
En wat zit er daar op de bovenverdieping?
Nou?
De businessclass!
Dat betekent dus dat we niet op jumpseat hoefden, maar in plaats daarvan in de heerlijke luxe van de businessclass plaats nemen! Wat een mazzel! De economyclass was dus helemaal vol! En na een vluchtige blik bleek ook de rest van de stoelen allemaal bezet! Er waren dus PRECIES 2 plekjes over in het hele vliegtuig, voor ons! HA!
En daar krijg je dan ook een chic bord, met echt bestek en een echt glas :-)
(oeps bijna vergeten een foto te maken! mijn kip is bijna op!)
Gevolgd door een heerlijk citroenkwarktaartje als dessert.
En de volgende morgen keuze uit een hartig (mijne):
... of een zoet ontbijt (dat van mijn Lief):
En als cherrie-on-the-pie een KLM-huisje :-) Deze huisjes met een drupje jenever erin worden in de businessclass aan alle reizigers uitgedeeld.
En een geweldig veel betere nachtrust natuurlijk, want in deze stoelen kan je een heel stuk verder onderuit!
Even voor 12uur (wederom locale tijd) landen we op Schiphol. En natuurlijk voel je het wel hoor, ondanks het slaapje (wat wel wat kort was), dus thuis bijna meteen in mijn bedje omgevallen, want de volgende dag stond ik natuurlijk wel weer voor jullie klaar in de winkel.
Even weggaan is heerlijk, maar thuiskomen is zeker zo leuk! Zou dat de reden zijn dat we er regelmatig tussenuit gaan....
Groetjes,
Merel
www.birdblocks.com
Posts
2 opmerkingen:
Geweldig!
Groetjes,
Astrid
Goh Joh, wat een verhaal!!!!! Maar gelukkig zijn jullie weer heelhuids thuis. En ik hoop dat het nog lang goed blijft gaan met je katje. Groetjes Wilma
Een reactie posten